‘De Eucharistie: bron en hoogtepunt’. Dit thema van een retraite op O.L.V. ter Nood in Heiloo wekte mijn dorst en leek mij een goede start voor het nieuwe jaar.
Water en wijn: eenheid met Christus
De opening van pater Jim Schilder was een mooie eye-opener. “Water en wijn worden één. Gij deelt in ons mens zijn en neemt ons op in Uw Goddelijk leven.” Dit zijn de woorden van de priester als hij een druppel water toevoegt aan de wijn. Dat water zijn wij, de gemeenschap. De Eucharistie is dus geen éénrichtingsverkeer waarin we alleen iets ontvangen maar ook actief aan deelnemen zodat we één kunnen worden met Jezus. Door ons hart voor Hem te openen en ons verlangen om Hem echt te ontmoeten nemen we deel aan een mysterie waarin hemel en aarde samenkomen. We worden hierin aangespoord met de woorden: ‘Verheft uw hart.’ Om al onze aandacht naar God te richten en Hem te danken voor Zijn grote gave van het offer van Christus. Een zelfoffer van lijden, liefde en gebed.
De Eucharistie: offer en verrijzenis
Dat offer is de gedachtenis van het Paasmysterie: Jezus die uit liefde voor ons zijn leven heeft gegeven, die ons daarmee ook laat delen in zijn verrijzenis en ons het eeuwig leven geeft. In de Eucharistieviering wordt dit offer door de priester telkens opnieuw aanwezig gesteld met de woorden: ‘Neemt en eet hiervan, want dit is mijn lichaam…’ Wij worden uitgenodigd om Hem te danken voor Zijn offer door onszelf aan Hem te offeren. Dit kunnen we doen door Hem samen met de engelen te aanbidden. Met ons persoonlijk gebed treden we in een liefdesrelatie met Jezus en worden wij opgenomen in de Hemelse voltrekking van Zijn werkelijke tegenwoordigheid: Christus die neerdaalt vanuit de schoot van de Vader. Als wij naar het altaar lopen naderen we Jezus om Hem te ontvangen en stijgen wij op naar de Hemel. Dit gebeuren van tweeduizend jaar geleden vindt hier en nu plaats! Zijn verrezen lichaam dat de tijd overstijgt en eeuwig is, ontvangen wij als gave van liefde, het brood van barmhartigheid.
Het brood uit de hemel: geestelijk voedsel
Het is het brood uit de hemel waar Jezus naar verwijst in Joh. 6,32-35: “Wat Mozes u gaf was niet het brood uit de hemel; het echte brood uit de hemel wordt u door mijn Vader gegeven; want het brood van God daalt uit de hemel neer en geeft leven aan de wereld.” Zij zeiden tot Hem: “Heer, geef ons altijd dat brood.” Jezus sprak tot hen: “Ik ben het brood des levens: wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst krijgen.”
Dit nieuwe brood uit de Hemel is het geestelijk voedsel waarmee wij innerlijk gevoed worden en dat eeuwig blijft. Jezus vraagt ons hiervoor slechts dat wij geloven. Dat wij niet weglopen, zoals velen deden na de broodrede, maar met Petrus op Jezus vraag: “Wilt ook Gij soms gaan?” antwoorden: “Heer naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven.”
Een ontmoeting met Jezus
Met deze verdiepende inzichten kon ik in de eucharistievieringen en tijdens de 24-uurs aanbidding in de Genadekapel beter voorbereid de ontmoeting met Jezus ingaan. Vanuit mijn hart tot Hem bidden en de vreugde beleven van Zijn gave van liefde. Wat een genade!
